بررسی وازلین در انسداد منافذ پوست
بررسی و مطالعه مقایسه ای بافت شناختی در مورد عملکرد کرم های ساخته شده از نانو ذرات چربی جامد و وازلین در انسداد پوست
در این بررسی و تحقیق به دنبال این هستیم که بدانیم آیا استفاده از کرم های موضعی برای مراقبت از پوست و حفظ رطوبت و شادابی آن که با وازلین بهداشتی (وازلین صنعتی) و نانو ذرات چربی تهیه می شوند می توانند منافذ پوست را مسدود کنند یا خیر. این متن بر اساس یک مقاله تحقیقی در مورد تاثیر وازلین در انسداد منافذ پوست ترجمه شده است. لینک مقاله اصلی در انتهای مطلب درج شده است.
چکیده مقاله:
محتوای آب یا رطوبت اپیدرم پوست، عامل اصلی خصلت کشسانی، نرمی و شادابی پوست است. رطوبت موجود در سلول های پوستی از خشکی پوست جلوگیری می کند. استفاده از محصولاتی که باعث می شوند منافذ پوست مسدود شوند می توانند به آبرسانی به سلول ها آسیب برسانند. مخصوصاً وقتی افراد از محصولات مراقبت از پوست استفاده می کنند و این محصولات، اندکی چربی دارند یا بر پایه روغن ها تهیه شده اند، این مورد می تواند دردسر ساز شود.
در تحقیقی که ارائه شده است از نانو ذرات جامد چربی (Solid lipid nanoparticles) یا به اختصار، SLN به عنوان یک سد جدید برای پوست استفاده شده که مزایای زیادی برای کاربردهای داروسازی و استفاده موضعی روی پوست دارد.
البته این مواد می توانند باعث انسداد منافذ روی پوست شوند. به همین دلیل، این تحقیقات بر روی نمونه های مختلف آزمایش شد تا تأثیرات آن به درستی ارزیابی گردد.
در این مطالعه، اثرات انسداد پوست با ذرات چربی در دامنه های مختلف در محیط in vitro ، ex vivo و in vivo بررسی شد و نتایج با کنترل های مثبت (با وازلین) و منفی (نمونه شاهد) مقایسه شد. اگرچه برای بررسی in vitro، ذرات چربی بزرگ تر، نسبت به نانو ذرات، خصوصیات انسداد را بهتر نشان دادند، اما آزمایشات آزمایشگاهی، مزایای نانو ذرات را تأیید کرد (فاکتور انسداد برای ذرات در محدوده ۱۷۰ نانومتر نسبت به ذرات در محدوده ۶۰۰ و ۱۸۰۰ نانومتر، تقریباً ۳۰٪ بیشتر است).
شاید این مطلب هم برایتان مفید باشد: مخترع وازلین چه کسی است؟
برتری فرمولاسیون SLN یا همان نانو ذرات لیپید جامد نسبت به وازلین به عنوان یک مرجع مثبت، توسط مطالعه in vivo تأیید شد. فرمولاسیون SLN منجر به ایجاد لایه فوقانی بسیار ضخیم تر نسبت به وازلین شد. در این بررسی ها مشخص شد که روش های مطالعه آزمایشگاهی ممکن است بازتاب خوبی از روش in vivo برای تعیین خصوصیات انسداد سیستم های نانوذرات نباشد. نتیجه گیری که از این مطالعه معرفی شده است نشان داده که فرمولاسیون محصولات و کرم های حاوی SLN می توانند به عنوان محصولات مرطوب کننده پوست با کارایی بالا استفاده شوند.
مقدمه
خشکی پوست، معروف به خشکی زمستانی، با تغییر قابل توجهی در شکل ظاهری و سطح لایه فوقانی پوست مشخص می شود. این نشانه های نامطلوب، بیشتر در زمستان اتفاق می افتد که هوای سرد محیط بیرونی و هوای گرم در داخل بدن باعث کاهش رطوبت نسبی می شود. علاوه بر این، شستن بیش از حد دست ها، حمام رفتن بیشتر از یک بار در روز، کمبود ویتامین های A و D، بیماری سیستمیک، آفتاب سوختگی شدید یا برخی از داروها ممکن است باعث خشکی پوست شود که همگی با استفاده از نرم کننده ها و مرطوب کننده ها قابل درمان هستند.
صدرا شیمی ارائه دهنده انواع مواد شیمیایی خوراکی مانند اسید فسفریک ، مواد شیمیایی صنعتی و مواد اولیه شوینده مانند گلیسیرین،بتایین، تگزاپون و… در این مقاله به بررسی تاثیر وازلین در انسداد منافذ پوست پرداخته است. تا انتها با ما همراه باشید.
مرطوب کننده ها محصولاتی هستند که معمولاً برای رفع خشکی پوست تجویز می شوند اما چون این محصولات، یک ماده روغنی بر روی سطح پوست ایجاد می کنند، مسئله انسداد منافذ پوست را به همراه دارند. با استفاده از مرطوب کننده ها، آب یا رطوبت موجود در سلول های پوستی نمی تواند خارج شود و به این ترتیب، از کاهش تبخیر آب در محیط جلوگیری می کند، بنابراین با حرکت آب از لایه های تحتانی اپیدرمی و پوستی، رطوبت لایه فوقانی را مجدداً تأمین می کند.
اگر محتوای آب لایه فوقانی (۱۰-۲۰٪) کاهش یابد، لایه محافظ پوست، ضعیف شده و ترک می خورد. در این حالت برای جلوگیری از اتلاف آب در این ناحیه باید از محصولات مراقبت از پوست به شکل موضعی استفاده شود. چندین ماده درمانی موضعی برای این شرایط پیشنهاد می شود که ویژگی انسداد منافذ پوستی در آنها به طور کامل مشهود است؛ این محصولات مانند مشتقات نفت، چربی ها، اسیدهای چرب، روغن سیلیکون و ورقه های پلی اکریلات هستند که به احتمال زیاد باعث ایجاد ظاهر نامطلوب برای محصولات آرایشی می شوند.
وازلین، به عنوان مؤثرترین درمان برای خشکی پوست در میان داروهای مختلف پیشنهاد شده است. با این حال، این ترکیب، یک ماده مومی با بافتی ضخیم است که استفاده از آن را دشوارتر می سازد و برای استفاده عمومی، به ویژه در مناطق وسیع تر روی بدن، ناخوشایند است. بنابراین، تقاضای قابل توجهی برای ابداع فرمولاسیون های جدید و نوآورانه وجود دارد. نانو ذرات چربی جامد (SLN) اخیراً به عنوان موانع پوستی جدید در داروسازی و محصولات زیبایی و مراقبت از پوست معرفی شده اند.
نانو ذرات چربی جامد دارای مزایای متعددی هستند؛ این مزایا عبارتند از: آزادسازی کنترل شده مواد مؤثره در ترکیب محصولات جدید؛ محافظت از داروهای ناپایدار در برابر تجزیه شیمیایی. پیشنهاد شده است که نانو ذرات چربی جامد به روش های مختلف از جمله محصولات خوراکی، چشمی یا روی پوست استفاده شود. این نانو ذرات می توانند با تشکیل یک فیلم تک لایه آبگریز هنگام استفاده موضعی، هنگام رهاسازی داروها و مواد فعال در مواد آرایشی، از کاهش آب اپیدرم جلوگیری کنند.
بیشتر بخوانید: آشنایی با خواص وازلین
خصوصیات تشکیل فیلم نانو ذرات چربی جامد یا SLN را می توان به اندازه کوچک و سطح ویژه وسیع تر آنها نسبت داد؛ بنابراین باعث ایجاد خواص چسبندگی می شوند که در نهایت منجر به نفوذ زیاد ترکیبات به لایه های پوست خواهند شد.
علی رغم تحقیقات متعدد گزارش شده در مورد مزایای ترکیب مواد آرایشی و دارویی فعال در نانو ذرات چربی جامد، تنها چند گزارش در مورد اثرات انسدادی آن ها و همچنین مزایای آنها برای کاربردهای درمانی وجود دارد. به نظر می رسد اندازه ذرات چربی، نقش اصلی را در تأثیر انسداد کنندگی مرطوب کننده ها روی منافذ پوست دارد.
با این حال، همانطور که بررسی ها نشان داد، هیچ گزارشی در مورد تعیین اندازه مناسب برای خواص انسداد کنندگی موثر وجود ندارد. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی اثرات انسداد ذرات چربی در اندازه های مختلف در نمونه های in vitro ، ex vivo و in vivo و مقایسه آنها با محصولاتی نظیر وازلین بوده است.
مواد اولیه و روش کار برای انجام این آزمایش
در این آزمایش ها از مواد شیمیایی زیر استفاده شد:
- Glycerylpalmtostearate (گلیسیرپالمتوستئارات)
- Poloxamer407 با برند سیگما آلدریچ – آلمان
- وازلین
- فرمالین
- دی اتیل اتر
- Tween 20R BDH به عنوان سورفکتانت
تهیه نانوذرات لیپید جامد:
نانو ذرات لیپید جامد با استفاده از روش همگن سازی ذوب گرم، تهیه شدند. ابتدا چربی ها (وازلین یا پرسیرول) در دمای ۸۰ درجه سانتی گراد ذوب شدند و سپس توئین ۲۰ (Tween 20R BDH) به عنوان محلول سورفاکتانت فاز روغن به مخلوط اضافه شد. با حل شدن Poloxamer407 در آب مقطر و گرم كردن آن در همان دمای فاز روغن، يک فاز آبی تهيه شد.
با تنظیم دما در ۸۰ درجه سانتیگراد، فاز آبی توسط یک سرنگ به فاز روغن تزریق شد و همگن سازی (با سرعت های مختلف هم زدن برای هر فرمولاسیون) با استفاده از هموژنایزر Silent Crusher M ( = کمپانی هیدولف، آلمان) انجام شد. حجم نهایی فرمولاسیون تا ۵۰ میلی لیتر تنظیم شد.
جدول زیر، جزئیات فرمولاسیون ها و پارامترهای تولید را نشان می دهد. از Poloxamer407 برای تهیه غلظت های یکسان (۲٫۵٪ وزنی) برای همه فرمولاسیون ها استفاده شد.
بحث و نتیجه گیری
فاکتورهای مختلفی در این مطالعات مورد بررسی قرار گرفت که مجموعه ای از نمودارها و اطلاعات آماری را شامل می شود. آنچه برای ما مهم است و می تواند مسئله و مشکل انسداد منافذ پوست را برای محصولات حاوی وازلین یا چربی ها حل کند این است که فرمولاسیون جدید با نانو ذرات تا چه اندازه می تواند این صنعت را متحول کند.
نتایج و بررسی ها نشان می دهد که فاکتور انسداد به اندازه ذرات بستگی دارد. مطالعه نانو ذرات چربی در اندازه های ۱۷۰ نانومتر، ۶۲۰ نانومتر و ۱۸۰۰ نانومتر انجام می گیرد.
با تهیه غلظت هایی از وازلین و نانو ذرات با روش های همگن سازی و تهیه فاز لیپید می توان اندازه ذرات را کوچک تر یا بزرگ تر کرد. این تغییر اندازه چیزی شبیه به فرآیند امولسیون سازی یا لخته شدن است که با اثرات سورفکتانتی حاصل می شود.
افزایش دما باعث افزایش نرخ تخریب لیپیدها می شود که نتیجه آن، تجمع ذرات و توزیع گسترده آنها می باشد. کاهش دما باعث می شود که در مراحل آماده سازی فاز آبی، ذرات بزرگ تری تشکیل شود و ویسکوزیته فاز داخلی افزایش پیدا کند.
در مطالعات و ارزیابی غلظت ها و بافت نانو ذرات لیپید و وازلین، نتایج نشان داده که تبخیر تدریجی آب از ترکیبات چربی در طول زمان باعث می شود که غلظت چربی به تدریج افزایش پیدا کند و در نتیجه، یک سد ضخیم تر را تشکیل می دهد که می تواند منافذ را بهتر مسدود کند.
مسئله انسداد با این محصولات در اندازه های کوچک و بزرگ در محیط های آزمایشگاهی مختلف، اندکی متفاوت بود.
فرمولاسیون با ذرات کوچک تر در مطالعه آزمایشگاهی، انسداد بهتری را نشان داد، در حالی که فرمولاسیون با ذرات بزرگتر باعث انسداد بالاتر در مطالعه in vitro شد.
علاوه بر این، تمام فرمولاسیون ها در مطالعه ex vivo در مقایسه با مطالعه in vitro، انسدادی کمتر از وازلین را نشان دادند. بنابراین می توان ادعا کرد که روش in vitro که برای ارزیابی انسداد فرمولاسیون های مختلف در مطالعات قبلی استفاده شده است، ممکن است به اندازه کافی دقیق نباشد که نتایج in vivo را پیش بینی کند.
چنین مشاهده ای در آزمایش ex vivo ممکن است نشان دهد که به جز خواص انسداد ذرات، مکانیسم متفاوتی برای کاهش تبخیر آب از طریق پوست درمان شده وجود دارد.
به عنوان مثال، SLN ها ممکن است نفوذ پذیری بهتری در لایه های فوقانی پوست نشان دهند که می تواند منافذ لایه های پوستی را مسدود کرده و منجر به انسداد موثرتر در مقایسه با ذرات چربی جامد با اندازه بزرگ تر شود.
برخی نتایج نیز نشان می دهند اگرچه وازلین حدود ۱۰% لیپید در خود جای داده است، باز هم انسداد آن نسبت به لایه های لیپید در فرمولاسیون های مختلف، انسداد بیشتری را موجب می شود. این نتایج بر اساس تهیه نمونه هایی است که در آزمایش های مختلف مصرف می شود.
این اختلافات را می توان به این واقعیت نسبت داد که SLN ها احتمالاً به داخل منافذ پوست نفوذ کرده و آنها را مسدود می کنند؛ که در نتیجه از تبخیر آب از پوست جلوگیری می کنند. همچنین پیشنهاد شد که ذرات ریز مانند SLN، دارای سطح ویژه بالاتر و در نتیجه خاصیت چسبندگی بهتری هستند.
این چسبندگی محکم به لایه فوقانی پوست ممکن است خواص انسداد را در مقایسه با استفاده از وازلین بهبود ببخشد. در محتوای لیپید برابر با وازلین، کاهش اندازه ذرات منجر به افزایش تعداد ذرات می شود. بنابراین، فیلم تشکیل شده، متراکم تر و در نتیجه عامل انسداد افزایش می یابد.
سخن پایانی
در این مطالعه، مناسب بودن فرمولاسیون های حاوی SLN به عنوان یک محصول مسدود کننده در شرایط in vitro ، ex vivo و in vivo مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه فاکتور انسداد به دست آمده از روش های مختلف مطالعه نشان داد که مطالعات in vitro و in vivo برای تعیین خصوصیات انسداد نانو ذرات ممکن است به اندازه کافی مناسب نباشد.
جالب اینجاست که برتری فرمولاسیون SLN نسبت به وازلین به عنوان یک مرجع مثبت توسط مطالعات in vivo تأیید شد. علت این امر ممکن است این باشد که SLN ها احتمالاً به منافذ پوست نفوذ می کنند و با مسدود کردن آنها از تبخیر آب لایه های فوقانی جلوگیری می کنند. جهت کسب اطلاعات تکمیلی جهت خرید تگزاپون، سیدرات سدیم،گلوکز، وازلین و… با شماره های درج شده در سایت در تماس باشید.